Όσα πρέπει να προσέξετε στη φάση της προσέγγισης του χιονοδρομικού κέντρου της Οστρακίνας ειδικά το χειμώνα με το χιόνι και τον πάγο.

Υπάρχουν δυο δρόμοι στρωμένοι με άσφαλτο καλής ποιότητας για να φτάσει κανείς στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου.

Από Καρδαρά...
Ο ένας βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κάψια και Λεβίδι στο ύψος του χωριού Καρδαρά. Ερχόμενος από Τρίπολη/Αθήνα κάνεις αριστερά μετά το βενζινάδικο, ερχόμενος από Λεβίδι κάνεις δεξιά.
Από κει η απόσταση μέχρι το χιονοδρομικό ξεπερνά ελάχιστα τα 10km. Αρχικά ο δρόμος είναι ανηφορικός σε ευθεία μέχρι το παλιό χωριό Καρδαρά. Συνήθως τα εκχιονιστικά μηχανήματα έχουν καθαρίσει αν όμως το χιόνι είναι πολύ, το πλάτος του δρόμου δεν επιτρέπει την εύκολη διέλευση δυο αυτοκινήτων ταυτόχρονα οπότε χρειάζεται χαμηλή ταχύτητα.

Αν έχετε δικίνητο αυτοκίνητο καλό είναι να βάλετε τις αλυσίδες στο πλάτωμα προτού αρχίσετε την ανηφόρα εφόσον αυτές χρειάζονται. Θυμίζουμε πως οι αλυσίδες/κουβέρτες μπαίνουν στους κινητήριους τροχούς, δηλαδή στα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα, εμπρός στα πισωκίνητα πίσω. Στα τετρακίνητα αυτοκίνητα βάζουμε τις αλυσίδες μπροστά για να έχουμε καλύτερη διεύθυνση/πέδηση. Επιλογές όπως μια αλυσίδα στον ένα τροχό ή στη μια πλευρά του τετρακίνητου οχήματος δεν τις συνιστούμε. Γενικά εφόσον απαιτούνται αλυσίδες, δε σταματάμε όπου τύχει αλλά σε ασφαλές σημείο. Σύνηθες φαινόμενο να πέσει κάποιος πάνω μας ενώ βάζουμε αλυσίδες.

Μετά την πρώτη δεξιά στροφή όπου χρειάζεται προσοχή ειδικά στην κατάβαση γιατί πιάνει πάγο το σκηνικό αλλάζει. Ο δρόμος φαρδαίνει και καθώς τα ψηλά δέντρα ρίχνουν σκιά στο οδόστρωμα σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της μέρας, το χειμώνα, το χιόνι παγώνει και δε λιώνει εύκολα. Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην κατάβαση ειδικά αν κάποιοι έχουν σταματήσει για αλυσίδες ανεβαίνοντας. Αντενδείκνυται το σταμάτημα γιατί γλιστράει και μπορεί να πέσει κάποιος πάνω μας ενόσω κατηφορίζει.

Φτάνοντας στο πρώτο πέταλο το σκηνικό αλλάζει ακόμη μια φορά. Ο δρόμος στενεύει ξανά και μετά από έξι στροφές φτάνουμε στο γεφυράκι. Εδώ είναι το πρώτο σημείο της διαδρομής που πιάνει πάγο, ο λόγος απλός πρώτα παγώνουν – λόγω γεωθερμίας – τα σημεία που δεν εφάπτονται με το έδαφος, άρα τα γεφύρια! Συνολικά η διαδρομή έχει αρκετές καμπές, 2 S και 8 πέταλα (στροφές 180 μοιρών) έως το πάρκινγκ του χιονοδρομικού.

Ανεβαίνοντας μια χιονισμένη/παγωμένη ανηφόρα, βασικό είναι να μην αυξομειώνουμε ρυθμό. Σταθερά, ρολαριστά μπορεί και να φτάσουμε στην κορυφή της ανηφόρας αν δεν επιταχύνουμε απότομα σπάζοντας την πρόσφυση. Η ανάβαση δεν έχει άλλα προβλήματα εκτός των προαναφερθέντων. Στην κατάβαση τώρα καλό είναι να θεωρήσουμε δεδομένο πως γλιστράει οπότε ας δούμε πως θα γλιστρήσουμε...

Πριν ξεκινήσουμε να κατέβουμε, ζεσταίνουμε τη μηχανή και ξεθολώνουμε τα τζάμια ώστε να είναι καθαρά για να βλέπουμε. Τα νορμάλ ελαστικά δεν αποδίδουν το ίδιο σε χαμηλές θερμοκρασίες γιατί δεν φτάνουν σε θερμοκρασία λειτουργίας. Τα χειμερινά ελαστικά ζεσταίνονται πιο εύκολα και έχοντας κατάλληλη χάραξη στο πέλμα προσφέρουν την πρόσφυση που χρειαζόμαστε. Στην κατηφόρα κινούμαστε αργά θεωρώντας δεδομένο πως θα γλιστρήσουμε οπότε επιλέγουμε το ανάχωμα από το γκρεμό ή τη σύγκρουση με άλλο όχημα. Χρησιμοποιούμε μικρή σχέση στο κιβώτιο (1η ή 2η) και εκμεταλλευόμαστε την πέδη του κινητήρα ελαχιστοποιώντας τα πατήματα στο φρένο που σπάνε την πρόσφυση.

Η διέλευση μιας μεγάλης χιονισμένης/λασπωμένης/παγωμένης περιοχής μπορεί να γίνει με μεγαλύτερη ασφάλεια αν η διαμόρφωση του εδάφους δίνει τη δυνατότητα να ξακρίσεις από τη μια πλευρά πατώντας σε έδαφος που παρέχει πρόσφυση. Ειδικά σε χιονισμένη παγωμένη επιφάνεια πατάμε τη μια ρόδα στην άκρη του δρόμου εκεί που οι ανομοιομορφίες της μάζας του χιονιού λόγω των εκχιονιστικών μηχανημάτων προσφέρουν λίγη πρόσφυση. Πολύ προσοχή κατηφορίζοντας μετά το τελευταίο πέταλο στην φαρδιά ευθεία όπου παγώνει λόγο σκιάς το χιόνι.

Από Βυτίνα…

Ο δρόμος από Βυτίνα προς το χιονοδρομικό εγκυμονεί περισσότερες δυσκολίες, πιάνει συνήθως πιο πολύ χιόνι και για μεγάλα χρονικά διαστήματα παραμένει κλειστός λόγω του ύψους χιονιού. Βγαίνοντας από Βυτίνα κατευθύνεστε προς Αλωνίσταινα και στη διασταύρωση κάνετε αριστερά προς χιονοδρομικό. Από κει η απόσταση είναι 13km και ο δρόμος στενός ανηφορικός με περιορισμένη ορατότητα και αλλεπάλληλες στροφές. Αν χρειάζονται αλυσίδες βάλτε τες εκεί στο πλάτωμα της διασταύρωσης όπου μπορείτε να σταματήσετε με ασφάλεια.

Το πρώτο μεγάλο άνοιγμα που συναντά κάποιος είναι μετά από 6km περίπου στο οροπέδιο Ρούχη. Ένα σημείο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς που ενδείκνυται και για πικνίκ ή πεζοπορία. Τα τελευταία 2km της διαδρομής είναι πολύ δύσκολα με ανηφόρα πάγο και χιόνι εκατέρωθεν του δρόμου. Τα τελευταία 200 μέτρα πριν το διάσελο – εκεί που τελειώνει η ανηφόρα και ισιώνει/κατηφορίζει μέχρι το χιονοδρομικό – είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής όπου αν έχει χιόνι/πάγο δεν περνάει δικίνητο όχημα χωρίς αλυσίδες. Ο δρόμος είναι στενός και αν συναντηθείτε με άλλο όχημα, χρειάζεται ευγένεια, υπομονή καθαρό μυαλό και ένας έξω για κουμάντο μέχρι να βρείτε ασφαλές πλάτωμα. Προσοχή να μην ρίξετε το αυτοκίνητο σε χαντάκι που έχει καλυφθεί από χιόνι ξακρίζοντας για να περάσετε.

Καλό είναι να αποφύγετε αυτή τη δεύτερη διαδρομή όταν υπάρχει πολύ χιόνι αν δεν έχετε τις κατάλληλες γνώσεις και τετρακίνητο όχημα γιατί οι πιθανότητες να ταλαιπωρήσετε εαυτόν και αλλήλους είναι πολύ μεγάλες. Έχετε υπόψη σας πως σε μεγάλο μέρος της διαδρομής αυτής δεν υπάρχει αξιόπιστο σήμα κινητής τηλεφωνίας.

Γενικά καλό είναι να γνωρίζουμε πως τοποθετούνται οι αλυσίδες και να μην προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε στο κρύο παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία στην ανάβαση για το χιονοδρομικό. Απαραίτητα είναι τα καθαρά τζάμια, χρησιμοποιούμε τον κρύο αέρα (κλιματισμό) για να τα διατηρήσουμε ξεθόλωτα. Επίσης απαιτούνται νέα μάκτρα υαλοκαθαριστήρων. Αν πέσουμε σε ομίχλη (σ.σ: όχι σύνηθες φαινόμενο στο Μαίναλο) δεν ανάβουμε μεγάλη ή μεσαία σκάλα φώτων γιατί περιορίζει την ορατότητά μας. Πάμε με φώτα πορείας και προβολάκια ομίχλης αν υπάρχουν. Επίσης χρησιμοποιούμε το πίσω φως ομίχλης. Δεν κοιτάμε μακριά μπροστά γιατί μας ζαλίζει η ρευστότητα του φαινομένου. Κοιτάμε την άσπρη γραμμή στη μέση του δρόμου και μειώνουμε ανάλογα την ταχύτητα.

Φτάνοντας στα άρτια οργανωμένα parking ακολουθούμε τις οδηγίες των ανθρώπων που είναι επιφορτισμένοι με την ομαλή λειτουργία τους ώστε να διευκολυνθούμε όλοι μας. Πλέον το κεντρικό parking έχει μεγαλώσει πολύ ενώ υπάρχει και δεύτερο λίγο πιο κάτω. Ταυτόχρονα η προσέγγιση/αναχώρηση γίνονται από δυο διαφορετικούς δρόμους διευκολύνοντας έτσι την κυκλοφορία.

Καλά να περάσετε στην Οστρακίνα.

(*) Ο Τάκης Πουρναράκης είναι μηχανολόγος μηχανικός/δημοσιογράφος που ασχολείται πολλά χρόνια με το ρεπορτάζ αυτοκινήτου, τη F1, και τα θέματα οδικής ασφάλειας. Είναι δημότης Τριπόλεως με καταγωγή από το Λεβίδι όπου διατηρεί σπίτι και επισκέπτεται πολύ συχνά την περιοχή από μικρό παιδί με αποτέλεσμα να γνωρίζει άριστα τους δρόμους και τα τερτίπια του καιρού.