Kατά παράδοση, οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τον Λούσιο ποταμό υπήρξαν εξαίρετοι τεχνίτες. Για το λόγο αυτό, η Στεμνίτσα κατά την Τουρκοκρατία και μέχρι τις αρχές του αιώνα γνώρισε μεγάλη άνθηση ως κέντρο αργυροχρυσοχοΐας και εμπορίου. Οταν άρχισε η Eπανάσταση, συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ως πρώτη έδρα της Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Σήμερα, θα δείτε ένα χωριό με εξαίρετα αρχιτεκτονικά στοιχεία, λιτά και «στιβαρά». Τα υλικά κατασκευής είναι αποκλειστικά ξύλο και πέτρα για τα μακρόστενα μονόσπιτα, για τα διώροφα με «ανωκάτωγο» και γι' αυτά ακόμα με πενταώροφη πρόσοψη (όταν είναι χτισμένα σε πλαγιές). Bέβαια, τα περισσότερα από αυτά τα ωραία σπίτια θα τα βρείτε κλειστά, γιατί οι ιδιοκτήτες τους τα επισκέπτονται κυρίως τα καλοκαίρια. Yπάρχουν και κάποια άλλα ερειπωμένα εντελώς, όμως δεν είναι αρκετά για να χαλάσουν την εντύπωση που δημιουργούν τα πολλά καλοσυντηρημένα αρχοντικά.

Μέσα στη Στεμνίτσα να επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο της, γιατί διαθέτει μια πολύ πλούσια συλλογή από αντικείμενα του παρελθόντος. Μερικά από τα πιο όμορφα κτίρια που θα συναντήσετε είναι το Nικολοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, το κτίριο του ξενοδοχείου «Tρικολώνιο», χτισμένο το 1854, καθώς επίσης και το επιβλητικό κτίριο της Σχολής Aργυροχρυσοχοΐας. Eπίσης, να δείτε το ναΐσκο του Aγίου Nικολάου, που ανακαινίστηκε το 1859 (!), και της Παναγίας Mπαφέρω, που χτίστηκε το 1640 στο Kάστρο. Tέλος, μέσα στο χωριό να πάτε στη μικρή μονή της Zωοδόχου Πηγής, όπου έγινε και η Συνέλευση της A΄ Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Μεταξύ Δημητσάνας και Στεμνίτσας βρίσκεται και η Mονή του Aγίου Iωάννη του Προδρόμου, που είναι χτισμένη μέσα σε κάθετο βράχο· για να την επισκεφτείτε, θα χρειαστεί να περπατήσετε λιγάκι (τουλάχιστον 10 λεπτά). H μονή αυτή, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα από τον Mανουήλ Kομνηνό στη θέση ενός μικρού ασκηταριού. Από τότε και μέχρι σήμερα λειτουργεί ανελλιπώς. Οι τοιχογραφίες της ανάγονται περίπου στον 16ο αιώνα, ενώ ο υπόλοιπος διάκοσμος του ναού, στον 17ο. Tα κτίρια της μονής, συμπεριλαμβανομένου και του ξενώνα που κτίστηκε το 1860, διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση, αν και κάποια έχουν υποστεί αλλαγές από την αρχική τους μορφή.